Параллельная реальность
11.05.2016
Андрей Храповицкий
Политолог, журналист
Час на беларускі футурызм
Тыя іншыя Беларусі
-
Участники дискуссии:
-
Последняя реплика:
Назіраючы за дыскурсам Беларусі, нельга не заўважыць, што ад канца 80-х, пачатку 90-х мінулага стагодзьдзя да сёньняшняга дню пагляд многіх беларускіх інтэлектуалаў няўмольна зафіксанаваны на мінулым. Інтэлектуальная размова вакол Беларусі вельмі часта сыходзіць у нэтры гісторыі.
Мы спрачаемся пра балцкі субстрат у нашым этнагенэзе, пра найбольш адпаведны назоў для нашай краіны, пра тое, ці можна лічыць Каліноўскага нацыянальным героям, а Лукашэнку нацыяналістам. Нават у назьве руху, які выступаў альтэрнатывай Савецкаму саюзу, прысутнічала слова “Адраджэньне”, апэлюючае да нашай славутай гісторыі, якую мы, маўляў, хацелі б адрадзіць.
Шмат напісана пра слушнасьць ці няслушнасьць стратэгіі БНФ на пачатку 90-х, але можна зрабіць здагадку, што калі б гэты шырокі рух за перабудову больш канцэнтраваўся на надзённых сацыяльных праблемах, а таксама прапаноўваў станоўчы погляд разьвіцьця для краіны, а не пазыцыянаваў сябе, як вяртаньне да туманнага і мала каму на той момант зразумелага мінулага, магчыма, мы б цяпер мелі зусім іншую найноўшую гісторыю.
Зараз, больш як 20 год пасьля прыходу да ўлады Лукашэнкі, мы жывем у пэрыяд поўнай разгубленасьці нашага дысыдэнцкага руху. Язык не паварочваецца назваць тое, што мы маем, апазыцыяй. Як ніколі адчуваецца брак новых амбітных ідэяў, станоўчай візіі будучыні, разьвіцьця краіны, ейнага мейсца ў глябальных працэсах, якія адбываюцца незалежна ад таго, хто кіруе Беларусяй.
Я лічу, што нам як ніколі патрэбны беларускі футурызм, ідэі, якія няхай напачатку могуць падацца фантастычнымі і нерэальнымі, але прымусяць нашых грамадзян, асабліва маладую генэрацыю, марыць, ісьці ў навуку і праз новыя веды даваць адпор рэтраградным сілам у палітыцы і цемрашальству ў грамадстве. Нам патрэбныя папулярызатары навукі, навуковага сьветагляду, новыя адукатары.
Людзі ва ўсім сьвеце (ня толькі беларусы) нярэдка баяцца прагрэсу, любяць стабільнасьць і прадказальнасьць у жыцьці. Але сьвет вакол нас зьмяняецца, ён не такі стабільны, як нам хацелася б. Адбываюцца кліматычныя зьмены, якія выклікаюць голад, масавую міграцыю і могуць прывесьці да рэсурсовых войнаў.
У Эўропе і ЗША набіраюць сілу нацыяналістычныя, ізаляцыянісцкія сілы. Пуцінская Расея дэманструе геапалітычныя гульні, якія мусілі б застацца ў ХІХ стагодзьдзі, а ніяк не ў ХХІ. Мы жывем у сьвеце, дзе існуе рэальная пагроза (выпадковай) ядзернай вайны, дзе хуткімі тэмпамі разьвіваецца робатэхніка і многія працы аўтаматызуюцца.
Што будзе зь людзьмі, на мейсца якіх прыдуць робаты? Разам з тым ня выключана, што ўжо ў бліжэйшыя дзесяцігодзьдзі нас чакае прарыў у галіне штучнага інтэлекту. Што гэта? Новы шанец для чалавецтва ці экзыстэнцыйная рызыка?
Мы любім корпацца ў дробязях, у той час, калі мы самі ўсяго толькі драбяза ў бясконцым космасе. Падумайце крыху пра гэта. Калі сусьвет бясконцы, у тэорыі ў ім можа існаваць бясконцая колькасьць фактычна ідэнтычных копіяў нас з вамі. Больш за тое, цалкам магчыма, дзесьці далёка таксама існуе краіна Беларусь (прычым не адна, а процьма), але ёй (імі) кіруе не Лукашэнка, а, скажам, Мілінкевіч (ці любы іншы палітык, які ня здолеў прыйсьці да ўлады ў Беларусі ў гэтай частцы космасу.
Тыя іншыя Беларусі магчыма абралі эўраінтэграцыю і ёсьць паўнавартаснымі чальцамі Эўразьвязу. Зрэшты і сам Лукашэнка ў тых іншых Беларусях можа быць мае зусім іншыя погляды і лёс. Скажам, па ранейшаму жыве ў Шклове і кіруе мясцовай суполкай БНФ.
Сусьвет можа быць куды больш цікавым і неверагодным, чым тое, як яго уяўлялі нашыя продкі ў кнігах, якія мы лічым сьвятымі.
Жывыя плянэты ў космасе, напэўна, раскіданыя далёка, што мы наўрадці здолеем дабрацца да бліжэйшай плянэты з жыцьцём, калі будзем заставацца на тым роўні разьвіцьця, на якім мы ёсьць зараз.
Мы з вамі мусім зразумець адну рэч. Мы — жыхары гэтай жывой плянэты — вельмі рэдкія, мабыць нават унікальныя ў гэтай частцы космасу. На нас ляжыць велізарная адказнасьць ня зьнішчыць адно аднаго і нашую плянэту. Мы павінны перамагчы ў сабе розныя дурныя нацыянальныя комплексы і забабоны і пачаць думаць пра будучыню ня толькі нашага невялічкага кавалка зямлі, але і пра Зямлю ў цэлым.
Трэба вучыцца марыць і спрычыняцца да прагрэсу, а не хавацца за сьпінамі нашых нацыянальных герояў, бы тыя ведалі ўсе адказы. Нам патрэбна як ніколі не баяцца задаваць пытаньні і сумнявацца ў аўтарытэтах. Толькі так мы пераадолеем брак ідэяў і апатыю, якая ахапіла значную частку нашага грамадства.
Сёньня я стварыў групу ў фэйсбуку, куды запрашаю ўсіх, каго цікавіць беларускі футурызм, дзе мы будзем разважаць пра будучыню, дзяліцца цікавымі спасылкамі і думкамі. Ствараю менавіта групу, а не старонку, каб кожны чалец суполкі здолеў ствараць новыя пасты і генэраваць дыскусіі. Усіх зацікаўленых шчыра запрашаю далучацца!
Дискуссия
Еще по теме
Еще по теме
Юрий Алексеев
Отец-основатель
ТЕРРИТОРИЯ ОСОБЫХ МНЕНИЙ...
было как вчера...
Артём Бузинный
Магистр гуманитарных наук
СИНДРОМ АХЕДЖАКОВОЙ
Почему наши мастера культуры не с нами?
Роман Самуль
блогер, активный гражданин
НАГОВОРИЛ НА 30 лет
пару слов о реальном
Артём Бузинный
Магистр гуманитарных наук
О национальном единстве
ОБЫКНОВЕННЫЙ НАЦИЗМ
КАК СОЗДАТЕЛИ RAIL BALTICA ПЫТАЛИСЬ ОБМАНУТЬ ГЕОГРАФИЮ
ПОЛИТИЧЕСКАЯ КРИТИКА
Это Вы как нерусский рассуждаете? Или Вы как русский знаете лучше, как жилось нерусским?
ПОСЛЕДНЕЕ СЛОВО СЕРГЕЯ СИДОРОВА
Из разговора врачей(англоязычных):Ну, коллега, будем лечить или она сама загнется?!